بررسی و تحلیل وضعیّت شبکه ی شهری در استان بوشهر

اهمیت شبکه ی شهری در جغرافیای سیاسی و اقتصادی و به طور کلی پویش شهرنشینی یک منطقه به اندازه ای است که نیاز به تأکید خاصی در این زمینه نیست. از آن جا که شبکه ی شهری هم به مفهوم فضایی آن، یعنی نحوه ی استقرار و توزیع شهرهای مختلف (اندازه، جمعیت و ...) و هم به مفهوم اقتصادی آن، یعنی نظام مبادله و داد و ستد بین شهرها بر اساس عملکردهای پایه ای آنها، هم حاصل و هم علّت بسیاری از مسائل و پدیده های شهرنشینی معاصر است، لذا شناخت چگونگی این شبکه و تغییرات آن در یک منطقه می تواند روشنگر حداقل بخشی از این مسائل گردد. برنامه ریزی بر پایه ی نظام شهری و کارکردی و سلسله مراتب آن در ارایه ی خدمات و ارتباطات دادوستدی برون و درون منطقه ای، تمرکز زدایی،کاهش نابرابری های موجود و توسعه ی موزون ساختار فضایی کل سرزمین، نقش پراهمیتی دارد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی وتحلیل وضعیت شبکه ی شهری در استان بوشهر با استفاده از الگوهای تمرکز شهری، مرتبه- اندازه و مرتبه– اندازه تعدیل شده، منحنی لورنز، ضریب جینی، ضریب آنتروپی و ضریب کشش پذیری است. نوع تحقیق کاربردی- توسعه ای و روش تحقیق، اسنادی و تحلیلی- علّی می باشد. همچنین برای تحلیل کمّی و کیفی داده های آماری از نرم افزارهای excel و gisاستفاده شده است. نتایج پژوهش نشان دهنده ی نیمه متعادل بودن توزیع فضایی تعداد شهرهای استان بوشهر طیّ سال های 1335 تا 1385 بوده، ولی در سال 1385 به متعادلترین سطح خود طیّ این شش دهه می رسد، همچنین سال 1365 بهترین حالت تعادل توزیع فضایی جمعیت شهرهای استان بوشهر و سال 1335 بدترین حالت آن بوده و این روند در سال85 نسبت به سال 75 ، 2٪ کاهش پیدا کرده که بیانگر توزیع نامناسب امکانات و خدمات در سطح استان بوده است. در مجموع توزیع فضایی جمعیت شهرهای استان بوشهر نیمه متعادل بوده است.